ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ "ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ".

 

Ο Δημήτρης Καρακούσης εργάζεται ως καθηγητής πληροφορικής στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, είναι μπαμπάς δύο παιδιών και στο ελεύθερό του χρόνο ασχολείται με τη μελισσοκομία. Παραχώρησε την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που ακολουθεί στο Familives, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο, "Μπαμπάδες του Σαββατοκύριακου" που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Θύρα



  • Το «Μπαμπάδες του Σαββατοκύριακου» είναι ένα βιβλίο που τα έχει όλα: ένα μίνι μυθιστόρημα, προτάσεις για δημιουργική απασχόληση και δραστηριότητες ανάλογα με την ηλικία των παιδιών, χειροτεχνίες, συνταγές, προτάσεις για ταινίες, εξορμήσεις σε θεματικά πάρκα, χιονοδρομικά κέντρα, πρακτικές συμβουλές για τη φροντίδα του παιδιού, ψυχολογία… Πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη συγγραφή του; 
Θα έλεγα ότι είναι λίγο σύνθετα τα πράγματα. Από την μια είχα ιστορίες μπαμπάδων, φίλων ή συγγενών, που είχαν την ατυχία να λυθεί ο γάμος τους και να βρεθούν μακριά από τα παιδιά τους. Μια ιστορία ενός τέτοιου μπαμπά με συγκίνησε και θέλησα να την  αφηγηθώ.  Πέρα από αυτό έβλεπα και πολλούς μπαμπάδες, που ήθελαν να ασχοληθούνε παραπάνω με τα παιδιά τους, αλλά δεν ήξεραν πώς να το κάνουν. Τέλος, όντας εκπαιδευτικός παρατηρούσα παιδιά, που είχε εξαφανιστεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ο πατέρας τους από την ζωή τους και τι επιπτώσεις είχε αυτό στον ψυχισμό κόσμος τους. Φυσικά έπαιξε ρόλο και το ότι ήμουν και είμαι ο ίδιος πατέρας, οπότε οι κεραίες μου είναι ακόμη πιο ευαισθητοποιημένες. Θέλησα λοιπόν να φτιάξω ένα εγχειρίδιο, αν μου επιτρέπετε να το ονομάσω έτσι, ένα εγχειρίδιο για εμάς, τους πατεράδες. 
  • Πώς περνάτε τον χρόνο σας με τα παιδιά σας;  

Καθημερινά υπάρχουν πολλές υποχρεώσεις που πρέπει να καλύψω. Φροντίζω όμως να βρω τον χρόνο και για τα παιδιά μου. Πρώτιστα βάζω την καθημερινή επικοινωνία μεταξύ μας. Να ακούσω για αυτά που αντιμετωπίζουν στο περιβάλλον όπου κινούνται, είτε αυτό είναι το σχολείο είτε αλλού, και να συζητήσουμε για τυχόν λύσεις αν υπάρχουν προβλήματα.  

Πέρα από αυτό κάνουμε πράγματα μέσα στο σπίτι αλλά και έξω από αυτό. Αν οι καιρικές συνθήκες το επιτρέπουν, τότε συνήθως κινούμαστε εκτός σπιτιού.  Μια βόλτα περπατώντας  στο πάρκο ή με ποδήλατο,  να απολαύσουμε μια ταινία ή ένα θεατρικό έργο κτλ. Μέσα στο σπίτι τώρα κάνουμε διάφορες δραστηριότητες όπως: να κάνουμε μια κατασκευή ή ένα πάζλ, να παίξουμε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, να ετοιμάσουμε μια λιχουδιά, να μάθουμε παιδικά τραγουδάκια, να κατασκηνώσουμε μέσα στο σπίτι και πάρα πολλές άλλες δραστηριότητες. Μάλιστα πολλές από αυτές, που έχω υλοποιήσει με τα παιδιά μου, τις έχω καταγράψει στο βιβλίο μου «Μπαμπάδες του Σαββατοκύριακου». Είναι ωραίο να γίνονται όλα αυτά γιατί τα παιδιά θα θυμούνται για όλη τους την ζωή αυτές τις ζεστές εμπειρίες με τον πατέρα τους. Και ξέρετε πρέπει να επενδύσουμε σε αυτό όσο είναι καιρός. Όταν τα παιδιά μπουν για τα καλά στην εφηβεία, δεν θα έχουμε πια τέτοιες ευκαιρίες, όσο και να το θέλουμε. Οπότε ας εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες που μας δίνονται στο τώρα. 

  • Τι θεωρείτε σημαντικό στην ανατροφή των παιδιών σήμερα;  

Όσο αφορά τον πατέρα  η συμβολή του στην ανατροφή και  διαπαιδαγώγηση των  παιδιών πρέπει να είναι αυξημένη. Δεν ζούμε στις παλαιότερες εποχές όπου η μητέρα ήταν συνήθως στο σπίτι και τα παρόμοια. Αλλά και προσωπικά, από πλευράς κουλτούρας νομίζω πως οι άνδρες έχουμε ωριμάσει ως προς ζητήματα που ήταν ταμπού για τους πατεράδες ή τους παππούδες μας: ας πούμε το να αλλάξουμε την πάνω του μωρού μας, να απλώσουμε την μπουγάδα στο μπαλκόνι ή να πάμε με το την καθημερινή βόλτα του μικρού παιδιού στο πάρκο. Επίσης, ένα κομμάτι που δεν πρέπει να μας διαφεύγει είναι και η συναισθηματική υποστήριξη των παιδιών από αυτόν.  Χρειάζεται ο μπαμπάς να είναι πιο δοτικός, πιο κοινωνικός και να ασχολείται πιο ενεργά με τον εσωτερικό κόσμο του παιδιού του, μιας και αυτό κάνει από την μια καλό στο παιδί, αλλά από την άλλη και ο πατέρας γίνεται καλύτερος άνθρωπος. Νομίζω, βλέπω τριγύρω μου δηλαδή, πως συχνά οι πατεράδες, οι πατεράδες της γενιάς μου, νιώθουν πολύ πιο υπεύθυνοι και ως προς τα λεπτά, μη μετρήσιμα μεγέθη της συναισθηματικής σχέσης με τα παιδιά.

  • Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να αγαπήσουν τα παιδιά τους τα βιβλία; 

Η αγάπη των παιδιών για τα βιβλία επιβάλλεται  να ξεκινάει από μικρή ηλικία. Τότε ο γονιός θα προμηθευτεί τα πρώτα παιδικά βιβλία και θα τα ξεφυλλίσει μαζί με το παιδί του. Με έντονη εικονογράφηση στην αρχή, στην συνέχεια με λίγες λεξούλες και αργότερα με περισσότερο κείμενο. Μάλιστα μπορεί να  του  διαβάζει τα παιδικά βιβλία, ώσπου να μάθει και το ίδιο το παιδί να διαβάζει. Πέρα από αυτό μπορεί να πηγαίνει το παιδί σε παρουσιάσεις παιδικών βιβλίων γνωρίζοντας και τους συγγραφείς. Το πιο σημαντικό φυσικά είναι το ίδιο το παιδί να έχει ως εικόνα τον γονιό του να διαβάζει βιβλία. Δεν μπορούμε να διδάξουμε κάτι που δεν ξέρουμε ή δεν τηρούμε οι ίδιοι. Και το βιβλίο αποτελεί μια πολύτιμη σχέση με το μυαλό και την καρδιά μας, πολύ πιο σημαντική από όσο νομίζουμε στον κόσμο που ζούμε που κατακλύζεται από εικόνες, οθόνες, κινητά, τάμπλετ και τα υπόλοιπα. Αξίζει τον κόπο να διδάξουμε τη σχέση με τα βιβλία και στο παιδί μας. 

  • Έχετε γράψει βιβλία σχετικά με τη μελισσοκομία, διηγήματα, μυθιστορήματα, δοκίμια, ακόμη και ένα παιδικό βιβλίο. Πώς συνδυάζονται όλα αυτά; Υπάρχει κάποιο είδος που προτιμάτε; 

Τρέφω μια μεγάλη αγάπη για την μελισσοκομία, όντας και εγώ μελισσοκόμος εκτός από εκπαιδευτικός, μιας και εκτρέφω και έναν αριθμό μελισσοσμηνών. Την μελισσοκομία την βλέπω σαν ένα ταξίδι που με οδηγεί σε διάφορα μονοπάτια. Ένα από αυτά είναι και η συγγραφή των βιβλίων. Μπορώ να πω ότι ακόμη σε κάποια από τα μελισσοκομικά βιβλία που έχω γράψει από τις εκδόσεις Σταμούλη υπάρχουν στοιχεία πεζογραφίας όπως στο «Εμπειρίες ενός μελισσοκόμου» όπου ο αναγνώστης - μελισσοκόμος λαμβάνει τις πληροφορίες μέσα από διαλόγους. Επίσης, δεν μπορώ να παραλείψω την αγάπη που δέχομαι όταν παρουσιάζω το παιδικό μου βιβλίο «Ο Πέτρος, η Κατερίνα και η μελισσοπαρέα τους» με θέμα την μέλισσα στους μικρούς αναγνώστες.  
Μια άλλη αγάπη μου είναι και η λογοτεχνία. Και χαίρομαι που στο επόμενο διάστημα θα εκδοθεί το νέο μου μυθιστόρημα με τίτλο «Για μιαν ανάσα ελεύθερη» από τις εκδόσεις ΘΥΡΑ. Μου άρεσε από μικρή ηλικία να διαβάζω λογοτεχνία. Να ακολουθώ την πλοκή, να γνωρίζω τους ήρωες και να αποκρυπτογραφώ τα μηνύματα, που στέλνει μυστικά ο συγγραφέας γύρω από τον κόσμο και το νόημά του.

  • Πώς ξεκινήσατε να γράψετε το πρώτο σας βιβλίο; 

Από μικρή ηλικία ήθελα να γράψω, αλλά δεν έβρισκα τον κατάλληλο χρόνο ώστε να μπορέσω να συγκεντρωθώ σε αυτό. Διάφορες υποχρεώσεις καθυστερούσαν την πραγματοποίηση του ονείρου μου.  Κάποια στιγμή όμως έγινε και αυτό. Αφηγούμουν σε φίλους ευτράπελα και στιγμές που με συγκίνησαν ως μελισσοκόμος και κάποια στιγμή αποφάσισα να τα καταγράψω σε μορφή διηγήματος και να τα εκδώσω. Όταν πάλι βρέθηκα να κατοικώ  για ένα χρονικό διάστημα στην Πάτμο, κρατούσα ημερολόγιο με ομορφιές του νησιού, παραδόσεις, την επίδραση της θρησκείας στο νησί, μιας και εκεί γράφτηκε η Αποκάλυψη του Ιωάννη, αλλά και ότι μου έκανε εντύπωση. Αυτά λοιπόν τα πήρα και έγραψα το μυθιστόρημα «Θλιμμένο βλέμμα». Χαίρομαι που προχώρησε η συγγραφή αυτών των βιβλίων, γιατί, αν θέλετε, έτσι ολοκληρώνεται και μια πλευρά του εαυτού μου.  

  • Υπάρχει κάποιο βιβλίο που θα θέλατε να είχατε γράψει εσείς; 

Είμαι λάτρης της ελληνικής αλλά και της ξενόγλωσσης λογοτεχνίας. Πολλά βιβλία όταν τα διαβάζω ζηλεύω που δεν τα έχω γράψει εγώ. Κι αυτή η ζήλια δεν είναι κακή, αλλά δημιουργική, γιατί με κάνει να προσπαθώ να γίνω καλύτερος. Πάντως μου αρέσουν τα ιστορικά μυθιστορήματα εν πρώτοις και μάλιστα αυτό που αναμένεται να εκδοθεί έχει αυτόν τον χαρακτήρα. Θα ήθελα πάντως να έχω γράψει ένα μυθιστόρημα ή διηγήματα για τους πολεμιστές του ΄40 και πώς αυτοί κατάφεραν να επιβιώσουν σε αυτό το τόσο δύσκολο περιβάλλον που βρέθηκαν. Παιδιά της πόλης ή του χωριού, με όνειρα, με προσωπικές ιστορίες, με οικογένειες, γονείς, αρραβωνιαστικιές ή συζύγους, που κλήθηκαν να τα αφήσουν όλα κατά μέρος για χάρης της ελευθερίας της πατρίδας τους.  

  • Θα θέλατε να προσθέσετε κάτι άλλο; 

Μιας και το τελευταίο μου βιβλίο είναι το  «Μπαμπάδες του Σαββατοκύριακου» θα ήθελα να προτρέψω τους γονείς να συμμετέχουν ενεργά στη ζωή των παιδιών τους. Να τα αφουγκράζονται και να είναι δίπλα τους έτσι ώστε να χτίσουν μια υγιή συναισθηματική σχέση. Θα ήθελα να θυμίσω σε όλους μας πως δεν θα έχουμε αιωνίως μικρά τα παιδιά μας. Τώρα λοιπόν, όσο είναι μικρά, ας τους εμφυτεύσουμε γνώσεις, πληροφορίες, αλλά και επαφή με τη φύση και ψυχική καλλιέργεια και πάνω από όλα αγάπη και αποδοχή. Αυτοί οι σπόροι είναι που θα καρπίσουν αργότερα, όταν τα παιδιά μας θα ανοίξουν τα δικά τους φτερά. Αυτά θα έχουν ως πολύτιμες μνήμες και ως στέρεα θεμέλια για τη δική τους πορεία. 

  • Σας ευχαριστούμε πολύ και σας ευχόμαστε ό,τι καλύτερο.

 Γράφει η Χριστίνα Βούλαλη από το Τα παιδάκια μας 

________________________________________________________________________

Πολυταξιδευμένη εκπαιδευτικός με εξειδίκευση στις ξένες γλώσσες και τη διδασκαλία τους, μαμά και blogger. Θέματα που την ενδιαφέρουν; Η θετική διαπαιδαγώγηση, οι εναλλακτικές μορφές εκπαίδευσης και ό,τι έχει να κάνει με το παιδί. Της αρέσει η καλή μουσική, τα ενδιαφέροντα βιβλία και τα όμορφα ταξίδια!

Δείτε περισσότερες προτάσεις μας σε βιβλία εδώ!


Και μην ξεχνάτε: 
Ακολουθήστε το Familives σε FacebookInstagram & Twitter, για να μη χάνετε κανένα post!