Στη θάλασσα μια μέρα λοιπόν... Κανονικά θα έπρεπε να γράψω για ομπρέλες , αντιηλιακά, δεύτερα μαγιό, κουβαδάκια, αλοιφές για τσιμπήματα, σνακ και τοστ και ότι άλλο συνοδεύει τις οικογενειακές στιγμές στην παραλία. Όμως όχι. Έχω την ανάγκη να γράψω στη θάλασσα μια μέρα... μόνη μου.
Κάθομαι στην ξαπλώστρα στην πρώτη σειρά και ρίχνω τη τσάντα μου στην άμμο. Δε βγάζω τίποτα ακόμα. Δε βιάζομαι. Απολαμβάνω τη στιγμή. Την κάθε στιγμή της πλήρους ελευθερίας κινήσεων. Έρχεται ο σερβιτόρος και παραγγέλνω με χαρά έναν καφέ και ένα κρύο νερό σκεπτόμενη πως ναι θα τον απολαύσω. Κάθομαι στην ξαπλώστρα χωρίς να έχω ακόμα βγάλει κανένα από τα ρούχα μου. Ίσως γιατί ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι είμαι μόνη και δε χρειάζεται να βιάζομαι. Βγάζω νωχελικά από τη τσάντα το βιβλίο μου που ακόμα δεν έχω αξιωθεί να τελειώσω. Ήρθε ο καφές και σκέφτομαι να πληρώσω να είμαι έτοιμη να φύγω για παν ενδεχόμενο… αλλά…το ξανά σκέφτομαι ... είμαι μόνη! Μπορώ να μην πληρώσω τώρα μα μετά. Ευχαριστώ το σερβιτόρο και παίρνω τον καφέ στο χέρι. Πίνω μια γουλιά και ... ξανά πίνω ατενίζοντας τη θάλασσα. Σίγουρα δε το ζω αυτό.
Αποφασίζω να βγάλω τα ρούχα μου και να μείνω με το μαγιό. Και μετά αποφασίζω να κάνω μια βουτιά. Για μια στιγμή κοιτάζω πίσω μου αν τα παιδιά είναι κάπου ασφαλή. Μα σήμερα είμαι άνευ παιδιών. Σήμερα έχω πάρει ρεπό. Άραγε μέχρι να φύγω θα το έχω συνειδητοποιήσει; Βγαίνοντας από τη θάλασσα απολαμβάνω την ησυχία. Δεν έχω κανέναν να μου λέει μαμά πεινάω, διψάω, κρυώνω, νυστάζω. Πίνω άλλη μια γουλιά καφέ ανέμελη. Άραγε μέρος της προσωπικής ευτυχίας είναι και αυτό; Της γαλήνης σίγουρα. Κι όμως μου λείπουν.
Αποφασίζω να βγάλω τα ρούχα μου και να μείνω με το μαγιό. Και μετά αποφασίζω να κάνω μια βουτιά. Για μια στιγμή κοιτάζω πίσω μου αν τα παιδιά είναι κάπου ασφαλή. Μα σήμερα είμαι άνευ παιδιών. Σήμερα έχω πάρει ρεπό. Άραγε μέχρι να φύγω θα το έχω συνειδητοποιήσει; Βγαίνοντας από τη θάλασσα απολαμβάνω την ησυχία. Δεν έχω κανέναν να μου λέει μαμά πεινάω, διψάω, κρυώνω, νυστάζω. Πίνω άλλη μια γουλιά καφέ ανέμελη. Άραγε μέρος της προσωπικής ευτυχίας είναι και αυτό; Της γαλήνης σίγουρα. Κι όμως μου λείπουν.
Ο καφές τελείωσε, φωνάζω το σερβιτόρο και παραγγέλνω μια μπύρα. Όνειρο ζω μη με ξυπνάτε. Τη μπύρα θα συνοδεύσει το πιο "βρώμικο"΄club sandwich που βρήκα στον κατάλογο. Ανοίγω να διαβάσω το βιβλίο μα δε μπορώ να συγκεντρωθώ. Δε μπορώ να συνειδητοποιήσω ακόμα τη στιγμή που ζω και αποφασίζω πως πρέπει να τη ζήσω στο έπακρον. Και τι κάνω; Κάθομαι ... και κοιτάω τη θάλασσα και το υπερπέραν.... Έρχεται η μπύρα, κρύα και απολαυστική μαζί με το καυτό club. Ε, τώρα ανοίγω βιβλίο. Χάνομαι στις σελίδες του και μετά από λίγο επιλέγω να ξανά χαθώ κοιτώντας τη θάλασσα μπροστά μου... Ο ήλιος σε λίγο θα δύσει. Δεν το έχω κουνήσει ρούπι παρά μόνο για να ρίξω μια βουτιά. Θα φύγω μόλις ο ήλιος αρχίσει να δύει. Η απάντηση στο μήνυμα μου ήρθε ανακουφιστική. Όλα καλά έγραφε. Ωραίο το διάλειμμα. Απαραίτητο να γεμίσω τις μπαταρίες μου. Αρχίζω και ντύνομαι. Μου λείπουν. Φεύγω χαρούμενη, ανανεωμένη και με όρεξη να πάω στα παιδιά μου. Μου λείπουν. Θα σου ξανάρθω γαλήνη. Σε ευχαριστώ, μα τώρα φεύγω, μου λείπουν.
Γράφει η Μαρίνα Πλούμπη από το Info in a shot
_______________________________________________________________________________________________
Αγαπώ, χαμογελώ, γράφω, διαβάζω, ταξιδεύω. Έρωτάς της η δουλειά της. Τουριστικός πράκτορας με εξειδίκευση τη διοργάνωση συνεδρίων. Πάθος της το διάβασμα και η συγγραφή. Μέσα στην τσάντα της υπάρχει πάντα ένα βιβλίο, ένα μολύβι και πολλές σημειώσεις σε χαρτάκια, μπλοκάκια και σημειωματάρια. Αγάπη της οι άνθρωποι, με τους οποίους μοιράζεται το σπίτι της και τη ζωή της.
_______________________________________________________________________________________________
Αγαπώ, χαμογελώ, γράφω, διαβάζω, ταξιδεύω. Έρωτάς της η δουλειά της. Τουριστικός πράκτορας με εξειδίκευση τη διοργάνωση συνεδρίων. Πάθος της το διάβασμα και η συγγραφή. Μέσα στην τσάντα της υπάρχει πάντα ένα βιβλίο, ένα μολύβι και πολλές σημειώσεις σε χαρτάκια, μπλοκάκια και σημειωματάρια. Αγάπη της οι άνθρωποι, με τους οποίους μοιράζεται το σπίτι της και τη ζωή της.
Και μην ξεχνάτε:
