«ΤΟ ΤΕΡΑΣ» το παιδικό βιβλίο του Βασίλη Κουτσιαρή και της Λίλα Καλογερή, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό παιδικό βιβλίο καθώς μιλάει για τον σχολικό εκφοβισμό αλλά … από τη μεριά του θύτη.
Ο Μανόλης στο σχολείο φωνάζει για πλάκα τον συμμαθητή του τον Δημήτρη, Τέρας. Η έμπνευση αυτή του ήρθε ως εξής. Από το όνομα του φίλου του Δημητράκι, τον φώναζε Τάκη και μετά το έκανε Τερα-τάκι. Φυσικά τον λέει έτσι για να γελάσουν και το πετυχαίνει. Γελάει ο Ηλίας και η Ματίνα. Όχι όμως ο Δημήτρης. Ένα πρωί που ο Δημήτρης έλειπε από την τάξη, ο Μανόλης ήθελε να του κάνει πλάκα και έτσι του πήρε το μπλοκ ζωγραφικής του που είχε στο θρανίο του. Από περιέργεια το άνοιξε και παρατήρησε πως όλες οι ζωγραφιές απεικόνιζαν δύο παιδιά. Ή μάλλον ένα παιδί και ένα τέρας, όπου το τέρας συνειδητοποίησε πως ήταν ο ίδιος. Στεναχωρήθηκε πολύ, έχασε τον ύπνο του και έβλεπε εφιάλτες. Την άλλη μέρα στο σχολείο φώναξε το Δημήτρη με το όνομα του και τον προσκάλεσε να παίξουν μαζί. Στο μάθημα της ζωγραφικής ευχήθηκε να μπορούσε να δει τη ζωγράφισε ο Δημήτρης, και έτσι όταν όλοι βγήκαν έξω ζήτησε από τη δασκάλα να πάει πίσω στην τάξη προφασιζόμενος πως ήθελε να πάρει το χυμό του. Άνοιξε το μπλοκ ζωγραφικής του Δημήτρη και είδε τη ζωγραφιά. Αυτός και ο Δημήτρης αγκαλιασμένοι.
Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε πως η ζωγραφιά απεικονίζεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.
Ένα πρωτότυπο παραμύθι γραμμένο από τη μεριά του θύτη. Μάλιστα με υπέροχο τρόπο σκιαγραφεί τον θύτη εκείνον που δεν γνωρίζει ότι η συμπεριφορά του πληγώνει τους άλλους. Με πρόφαση το να σπάσω πλάκα όπως συνηθίζεται στις συμπεριφορές των παιδιών, διδάσκει με άμεσο τρόπο πως μέσα από αυτή τη συμπεριφορά μπορεί κάποιος να πληγωθεί και να μην μπορεί να μοιραστεί το συναίσθημα αυτό μαζί μας. Επίσης βρίσκει τον τρόπο να ζητήσει συγχώρεσή πάλι μέσα από το παιχνίδι.
Η εικονογράφηση για μια ακόμη φορά είναι εξαιρετική. Υπέροχα χρώματα και σκίτσα σε απόλυτη σύμπνοια με το κείμενο. Οι εναλλαγές από γκρι και μωβ στη σκηνή του εφιάλτη σε χαρούμενα χρώματα στις επόμενες σκηνές του παιχνιδιού και της συμφιλίωσης σκιαγραφούν απόλυτα τα συναισθήματα. Ευρηματική η απεικόνιση του κόκκινου καπέλου που φοράει ο Μανόλης, που από έντονο χρώμα στις σκηνές του εκφοβισμού, γίνεται σχεδόν διάφανο όταν οι δυο τους «λύνουν» την παρεξήγηση και γίνονται καλοί φίλοι.
Από το οπισθόφυλλο
«Τερατάκι» φωνάζω καθημερινά τον συμμαθητή μου τον Τάκη στο σχολείο. Δημήτρη τον λένε κανονικά αλλά τα περισσότερα παιδιά τον φωνάζουμε Τάκη. Εγώ δηλαδή το ξεκίνησα. Μετά έβαλα και κάτι μπροστά και το ’κανα «Τερα-τάκι». Για πλάκα, βέβαια, το λέω! Για να γελάσουμε.
Μια μέρα που λείπει αποφασίζω να κρύψω το αγαπημένο του μπλοκ. Πριν το βάλω όμως στην τσάντα μου, του ρίχνω μια ματιά. Στις περισσότερες σελίδες έχει ζωγραφίσει ένα παιδί και ένα τέρας. Μόνο που το τέρας δε μοιάζει καθόλου με κείνον…
Προτεινόμενες ηλικίες απο 3-6 ετών
Η εικονογράφηση για μια ακόμη φορά είναι εξαιρετική. Υπέροχα χρώματα και σκίτσα σε απόλυτη σύμπνοια με το κείμενο. Οι εναλλαγές από γκρι και μωβ στη σκηνή του εφιάλτη σε χαρούμενα χρώματα στις επόμενες σκηνές του παιχνιδιού και της συμφιλίωσης σκιαγραφούν απόλυτα τα συναισθήματα. Ευρηματική η απεικόνιση του κόκκινου καπέλου που φοράει ο Μανόλης, που από έντονο χρώμα στις σκηνές του εκφοβισμού, γίνεται σχεδόν διάφανο όταν οι δυο τους «λύνουν» την παρεξήγηση και γίνονται καλοί φίλοι.
Από το οπισθόφυλλο
«Τερατάκι» φωνάζω καθημερινά τον συμμαθητή μου τον Τάκη στο σχολείο. Δημήτρη τον λένε κανονικά αλλά τα περισσότερα παιδιά τον φωνάζουμε Τάκη. Εγώ δηλαδή το ξεκίνησα. Μετά έβαλα και κάτι μπροστά και το ’κανα «Τερα-τάκι». Για πλάκα, βέβαια, το λέω! Για να γελάσουμε.
Μια μέρα που λείπει αποφασίζω να κρύψω το αγαπημένο του μπλοκ. Πριν το βάλω όμως στην τσάντα μου, του ρίχνω μια ματιά. Στις περισσότερες σελίδες έχει ζωγραφίσει ένα παιδί και ένα τέρας. Μόνο που το τέρας δε μοιάζει καθόλου με κείνον…
Προτεινόμενες ηλικίες απο 3-6 ετών
Αγαπώ, χαμογελώ, γράφω, διαβάζω, ταξιδεύω. Έρωτάς της η δουλειά της. Τουριστικός πράκτορας με εξειδίκευση τη διοργάνωση συνεδρίων. Πάθος της το διάβασμα και η συγγραφή. Μέσα στην τσάντα της υπάρχει πάντα ένα βιβλίο, ένα μολύβι και πολλές σημειώσεις σε χαρτάκια, μπλοκάκια και σημειωματάρια. Αγάπη της οι άνθρωποι, με τους οποίους μοιράζεται το σπίτι της και τη ζωή της.
Και μην ξεχνάτε:
