Ούσα φοιτήτρια του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών έχω διερωτηθεί αρκετές φορές πώς οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί και οι πάσης φύσεως φροντιστές ενός παιδιού μπορούν ‘να του δώσουν το καλό παράδειγμα’.
Έχοντας κάνει άπειρες συζητήσεις με τη μαμά μου και τη γιαγιά, με τις συμφοιτήτριες και με τις καθηγήτριές μου από τη σχολή και έχοντας ανατρέξει στην αντίστοιχη βιβλιογραφία, σε blogs και σε διάφορες ομάδες γονέων διαπίστωσα περίτρανα πως δεν υπάρχει μαγική συνταγή για αυτό!
Ωστόσο, ένας πολύ καλός τρόπος για να δώσουμε το καλό παράδειγμα στα παιδιά είναι να αποτελέσουμε οι ίδιοι ‘ενδεδειγμένο’ σημείο αναφοράς για εκείνα. Με άλλα λόγια, να καταστούμε το σωστό ‘πρότυπο' (λόγου χάρη, όσον αφορά θέματα συμπεριφοράς, διατροφικές συνήθειες και άλλα).
Είναι ευρέως γνωστό πως τα παιδιά, ιδιαίτερα στις μικρότερες ηλικίες, δεν μαθαίνουν μέσω αυτών που λέμε. Αν αρχίσουμε, λοιπόν, να τους κάνουμε ατελείωτες συζητήσεις (το γνωστό σε όλους μας κήρυγμα!) το μόνο που θα επιτύχουμε θα είναι να τα κάνουμε να βαρεθούν. Με άλλα λόγια, τα παιδιά μαθαίνουν μέσω της μίμησης. Και ποιους μιμούνται συνήθως τα παιδιά; Τα άτομα του στενού τους περιβάλλοντος!
Για να γίνω πιο σαφής, ένα παιδί του οποίου ο γονιός ακολουθεί έναν υγιεινό τρόπο ζωής (ισορροπημένη διατροφή, φυσική άσκηση, αποφυγή καπνίσματος και αλκοόλ), βάσει στατιστικών, θα ακολουθήσει και εκείνο έναν υγιεινό τρόπο ζωής. Ένα παιδί που ο μεγαλύτερος αδερφός/αδερφή του ασχολείται ενεργά με τον εθελοντισμό υπάρχουν βάσιμες πιθανότητες να ασχοληθεί και εκείνο.
Τα παραπάνω παραδείγματα αποτελούν τροφή για σκέψη για τους νέους γονείς και αφορμή για αναστοχασμό για τους παλαιότερους. Οφείλει, επίσης, να αναφερθεί πως οι γονείς δεν πρέπει να παρουσιάζουν στα παιδιά ως σωστά, ορισμένα πρότυπα συμπεριφοράς τη στιγμή που οι ίδιοι δεν τα υιοθετούν. Το μόνο που θα επιτύχουν με αυτόν τον τρόπο είναι να τα αποπροσανατολίσουν.
Πώς περιμένουν, λοιπόν, κάποιοι γονείς από το παιδί να μη βρίζει τη στιγμή που λόγου χάρη περιμένοντας το φανάρι να γίνει πράσινο εκείνοι βρίζουν αδιακρίτως και ενδεχομένως να καυγαδίζουν με τους υπόλοιπους οδηγούς μπροστά στα μάτια του; Πώς επιθυμούν το παιδί να είναι ευγενικό και να βοηθάει τους συνανθρώπους του τη στιγμή που για παράδειγμα εκείνοι δεν παραχωρούν στο λεωφορείο τη θέση τους σε μια έγκυο, σε ένα ηλικιωμένο άτομο ή σε ένα άτομο με κινητικές δυσκολίες;
Φυσικά, όλα αυτά δεν συνιστούν πάντα κανόνα. Πιο συγκεκριμένα, ένα παιδί καπνιστών όταν μεγαλώσει δεν είναι βέβαιο πως θα γίνει και αυτό καπνιστής. Οι πιθανότητες απλώς είναι αυξημένες συγκριτικά με το παιδί μη καπνιστών. Όλοι γνωρίζουμε παιδιά που μεγαλώνοντας ακολούθησαν διαφορετική πορεία στη ζωή τους σε σχέση με τους γονείς τους.
Επιλογικά, σκοπός του κειμένου είναι να καταδειχθεί πως το παράδειγμα του γονιού έχει μεγάλο αντίκτυπο στο μικρό παιδί.
Φύσει ανήσυχο και ενθουσιώδες πνεύμα. Φοιτήτρια του παιδαγωγικού τμήματος νηπιαγωγών με σπουδές στη παράλληλη στήριξη. Η αγάπη της για τα παιδιά και η διάθεσή της για προσφορά την έκαναν να ξεκινήσει σπουδές Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης στο πανεπιστήμιο Αιγαίου. Θέματα που την ενδιαφέρουν: συμπερίληψη και διαπολιτισμική εκπαίδευση. Αγαπά την ποίηση. Έχει διακριθεί σε ποιητικούς διαγωνισμούς σε Ελλάδα και Κύπρο. Ποιήματά της δημοσιεύονται σε γνωστές λογοτεχνικές ιστοσελίδες. Επίσης, δηλώνει λάτρης των εναλλακτικών διακοπών, οι οποίες περιλαμβάνουν ,μεταξύ άλλων, ταξίδια σε μέρη μη ιδιαίτερα τουριστικά, σε "κρυμμένους παραδείσους". Tο γράψιμο είναι για εκείνη τρόπος ζωής, καταφύγιο και μέσο έκφρασης μύχιων σκέψεων και συναισθημάτων. Αρθρογραφεί, επίσης, και στο THENOTEBOOK.GR. Μότο της: "Κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και χαρισματικό. Ένας εκπαιδευτικός με όραμα και τεράστια αποθέματα αγάπης μπορεί να το βοηθήσει να ξεδιπλώσει όλες του τις δυνατότητες."
