Μου αρέσουν τα παραμύθια με ενσυναίσθηση, που στο τέλος της ανάγνωσης νιώθεις πως εσύ ο ίδιος και το παιδί σου έχετε γίνει λίγο καλύτεροι άνθρωποι και νοιάζεστε περισσότερο για τον διπλανό σας.
Ένα τέτοιο παραμύθι παρουσιάζω σήμερα, Το σχολείο της Ζούγκλας μαθαίνει κοκορίστικα.
Ευφάνταστη πλοκή, όμορφες εικόνες, μεγάλο κείμενο πάνω στο οποίο μπορεί να γίνει επιπλέον δουλειά από τον γονέα ή τον εκπαιδευτικό. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως είναι γραμμένο από εκπαιδευτικό.
Το παραμύθι είναι επίκαιρο μιας και η χώρα μας δέχεται πρόσφυγες και χρειάζεται τα παιδιά με όμορφο τρόπο να μάθουν για την αποδοχή της διαφορετικότητας και την αποδοχή των άλλων, είτε είναι από την χώρα τους είτε όχι.
Η εισαγωγή είναι έξυπνη και μιλάει απευθείας στα παιδιά, ενώ επίσης το τέλος έχει τις δραστηριότητες που έκανε η κυρία του σχολείου της Ζούγκλας στους μαθητές της και έκανα ερωτήσεις στον γιο μου και παίξαμε με αφορμή αυτές.
Το κείμενο μιλάει απευθείας στις καρδιές μας και μας προκαλεί να γυρίσουμε ευχάριστα τις σελίδες, ενώ τα νοήματα και τα ιδεώδη που προβάλλει είναι ιδιαίτερα σημαντικά: η ενσυναίσθηση, η ειρήνη, η αγάπη και η αποδοχή της διαφορετικότητας.
Η μικρή ηρωίδα, Χανάνε, είναι αξιαγάπητη όπως και τα υπόλοιπα ζωάκια-μαθητές με τον δικό τους μοναδικό τρόπο. Ταυτόχρονα, το παραμύθι είναι μία γροθιά στον ρατσισμό κάθε είδους, ειδικά αυτόν που έχει ως στόχο τα μικρά παιδιά.
Ένα παραμύθι που αξίζει να βρίσκεται σε κάθε βιβλιοθήκη παιδιού και εκπαιδευτικού.
Οπισθόφυλλο:
Συγγραφέας: Ελισάβετ Αγόρου
Εικονογράφος: Κριστίν Μενάρ
Το σχολείο της ζούγκλας είναι χτισμένο ανάμεσα στο μικρό Χωριό της Γνώσης και στην Κοιλάδα του Φόβου. Οι ζωοκάτοικοί της, πριν από πολλά πολλά χρόνια, αποφάσισαν ότι εκείνο ήταν το πιο σωστό σημείο για να χτίσουν το καμάρι του χωριού τους. Το σχολείο έστεκε εκεί, ώστε η γνώση να τους βοηθά να διώχνουν τον φόβο και να κάνει ευκολότερα τα ταξίδια τους μέσα στα μονοπάτια της Φοβοκοιλάδας. Όλα κυλούσαν ήρεμα, μέχρι τη μέρα που ένα νέο ζωάκι εμφανίστηκε στην τάξη. Από πού ήρθε; Πώς έμαθε τα ζουγκλίστικα; Ποια ήταν η δική του γλώσσα και τι έμαθε εκείνο στους κατοίκους της ζούγκλας.
Μια ιστορία για τη δύναμη της αγάπης και της αποδοχής, που ξεπερνά ακόμα και τα πιο μακρινά σύνορα. Ένα παραμύθι για την τεράστια συμβολή της εκπαίδευσης στην ειρήνη.
Λίγα λόγια για την συγγραφέα:
Η Ελισάβετ Αγόρου γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου 1990 στην Πρέβεζα. Τα πρώτα της ταξίδια τα έκανε στον μαγικό κόσμο των λέξεων. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων το επάγγελμα των ονείρων της. Συνέχισε τις σπουδές της στην Ειδική Αγωγή και στην Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής στην Αθήνα. Είναι μέλος της Εταιρίας Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά, αρθρογραφεί σε ιστοσελίδες και σε ηλεκτρονικό περιοδικό σχετικά με την εκπαίδευση και το παιδί, ενώ συνεχίζει σε πείσμα των καιρών να ονειρεύεται έναν κόσμο αγάπης. Έχει εκδώσει μία ποιητική συλλογή, τον «Καθρέφτη». Ποιήματά της έχουν φιλοξενηθεί σε ιστότοπους, συλλογικές εκδόσεις και έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς. Πιστεύει στη δύναμη των λέξεων και γράφει παραμύθια για να ενώσει τη μαγεία με τη ζωή. Το πρώτο της παιδικό παραμύθι με τίτλο «Το σχολείο της ζούγκλας μαθαίνει κοκορίστικα» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πνοή
Γράφει η Δήμητρα Αναστασοπούλου Ζαχαράκη
Και μην ξεχνάτε:
Ακολουθήστε το Familives σε Facebook, Instagram, & Twitter , για να μη χάνετε κανένα post!
