Αναδοχή Α.Μ.Ε.Α., μία ευγενής πολυπλοκότητα.
«Αν για να μεγαλώσεις ένα παιδί χρειάζεται… καρδιά …., τότε για να μεγαλώσεις ένα παιδί Α.Μ.Ε.Α.,ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ;;;
Αυτή η μεγάλη απορία γεννήθηκε μέσα μου όταν κρατούσα στην αγκαλιά μου την κόρη μου που έβηχε στον ύπνο της, και στεναχωριόμουν και πάσχιζα να σταματήσει να ταλαιπωρείται από τον βήχα που της προκάλεσε μια συνηθισμένη ίωση του χειμώνα. Τότε λοιπόν στο μυαλό μου ήρθαν γονείς που ζούν πραγματικές δύσκολες καταστάσεις στην ανατροφή των παιδιών τους».
Μιλώντας με την Στ., ανάδοχη μητέρα ενός κοριτσιού ΑΜΕΑ, με μέτρια νοητική υστέρηση και μηδαμινό λόγο, είδα τον κόσμο με διαφορετικό τρόπο πια κι εγώ ως μητέρα.
Ας δούμε τι μας είπε η ίδια:
Ερώτηση 1: Καλησπέρα Στ. , αρχικά μίλησε μας για σένα και το πώς μπήκε στην ζωή σου η μικρή σου κόρη.
Είμαι δασκάλα ειδικής αγωγής, εργάζομαι αρκετά χρόνια σε ειδικά σχολεία. Πριν τρία χρόνια ήρθε στο σχολείο μας η Ε., ένα παιδί με μέτρια νοητική υστέρηση και χωρίς λόγο. Με την μικρή επικοινωνήσαμε αμέσως και ενας όμορφος δεσμός δασκάλας – μαθήτριας γεννήθηκε ανάμεσα μας. Γνωριστήκαμε δε, και με την οικογένεια της. Στην προσωπική μου ζωή για διάφορους οικογενειακούς λόγους υπήρχε η σκέψη της υιοθεσίας ή αναδοχής τέκνου. Σε μεταγενέστερο χρόνο, η κατάσταση του περιβάλλοντος ανατροφής της μικρής χειροτέρεψε και ανάγκασε την εισαγγελία να αποφασίσει την απομάκρυνση της ίδιας από την βιολογική της οικογένεια και την διαμονή της σε ίδρυμα ώσπου να αναζητηθεί ανάδοχη οικογένεια. Μόλις με ενημέρωσε για αυτό η κοινωνική υπηρεσία και ζήτησε την γνώμη μου ως δασκάλα της, χωρίς κανένα δισταγμό είπα ότι θα την πάρουμε εμείς. Δεν μπορούσα να την αφήσω να πάει σε ίδρυμα. Και επειδή το ενδιαφέρον μας για την μικρή ήταν πραγματικό επιβράδυναν την διαδικασία της απομάκρυνσης (δεν υπήρχε στοιχείο κακοποίησης που καθιστούσε επικίνδυνη την παραμονή της) και ξεκινήσαμε την διαδικασία της ένταξης μας στα μητρώα αναδόχων γονέων (υποβολή αίτησης , κοινωνική έρευνα, εκπαίδευση) μέσα στα προβλεπόμενα χρονικά όρια. Με πρόταση της βιολογικής μητέρας πραγματοποιήσαμε ιδιωτικό συμφωνητικό και έτσι ήρθε στην ζωή μας το κορίτσι.
Ερώτηση 2: Ήταν υποστηρικτικό το πλαίσιο όλης της διαδικασίας (κρατικοί φορείς, βιολογική οικογένεια);
Ποιες οι δυσκολίες που επιβράδυναν την διαδικασία;
Ναι, ήταν υποστηρικτικό το πλαίσιο και λειτουργικό στα προβλεπόμενα χρονικά όρια. Η μόνη δυσκολία ήταν οι αμφιβολίες που γεννήθηκαν στους βιολογικούς γονείς στο τελευταίο στάδιο της διαδικασίας , κυρίως ως προς τον διαχωρισμό της αναδοχής από την υιοθεσία και το νομικό πλαίσιο αυτής , φοβούμενοι την οριστική απομάκρυνση της κόρης τους.
Ερώτηση 3: Από την θεωρία στην πράξη λοιπόν. Πώς ήταν η πρώτη μέρα στο σπίτι;
Πώς βίωσε το παιδί αυτήν την αλλαγή;
Ήταν πολύ χαρούμενη. Με γνώριζε, είχε επισκεφτεί το σπίτι μου ξανά, είχε μείνει αρκετά βράδια σε εμένα τον προηγούμενο καιρό και αυτή η οικειότητα με εμένα και τον χώρο συνέβαλε πολύ θετικά. Ήταν έτοιμο το δωμάτιο της και ήταν μες στην τρελή χαρά.
Ερώτηση 4: Η σταθερότητα του δικού σας περιβάλλοντος, βοήθησε την ίδια αναπτυξιακά,συναισθηματικά,συμπεριφορικά;
Πότε είδατε την πρώτη αλλαγή που σας έδωσε πνοή ζωής για την συνέχεια;
Η βελτίωση ήρθε πολύ γρήγορα καθώς ξεκινήσαμε λογοθεραπείες και εργοθεραπείες με πρώην εκπαιδευτικό προσωπικό του σχολείου της που ήδη γνώριζε. Η σταθερότητα και η οριοθέτηση κανόνων την βοήθησαν πολύ. Μειώθηκε κατά πολύ η υπερκινητικότητα της, ήταν πιο ήρεμη, κοιμόταν πιο νωρίς, φρόντιζε τα πράγματα της. Μπήκε σε ένα προγραμμα, σε μια δομημένη ρουτίνα. Αναπτυξιακά , ψήλωσε αμέσως και βελτιώθηκε ψυχοκινητικα και νοητικά πολύ γρήγορα. Στις δύο πρώτες εβδομάδες , στην πρώτη μας εκδρομή στην λίμνη Καστοριάς είπε λέξεις για πρώτη φορά στα εννέα της χρόνια όπως λίμνη, παπί, νερό. Ήταν τοσο ενθαρρυντικό και ελπιδοφόρο για εμάς !! Πλέον χρησιμοποιεί μεμονωμένες λέξεις , επαναλαμβάνοντας τα λεγόμενα μας και αρχίζει να φτιάχνει μικρές προτάσεις.
Ερώτηση 5: Πόσο σημαντικό ρόλο θεωρείς ότι έπαιξε η ακαδημαική σου μόρφωση στην ανατροφή του παιδιού;
Πώς θα μπορέσει ένας γονέας που δεν έχει αυτήν την γνώση να ανταπεξέλθει; Τι προτείνεις ως προς αυτό;
Ήταν καταλυτικός παράγοντας και η πηγή σιγουριάς μου και αυτοπεποίθησης μου ότι θα τα καταφέρουμε. Ήταν βασικό από τον τρόπο προσέγγισης του παιδιού μέχρι τον ορισμό κατάλληλων θεραπειών. Προτείνω ψυχραιμία, να απευθυνθούν αμέσως σε παιδοψυχόλογο για συμβουλευτική γονέων και προσδιορισμό συγκεκριμένων θεραπειών αναλόγως κατάστασης. Πάνω από όλα, είναι η ψυχολογία του παιδιού και να ξέρουν ότι κάθε μικρό βήμα που κάνει το παιδί είναι ένα τεράστιο άλμα για την ζωή του.
Ερώτηση 6: Ποια αρχή πρεσβεύεις και θα συμβούλευες τους γονείς;
Πάρα πολλή αγάπη! Γεμίστε τον κόσμο του παιδιού με κοινωνικές συναναστροφές, βόλτες έξω από το σπίτι. Η κοινωνία είναι για τα παιδιά μας δεν είναι για τους άλλους και εμείς να ζούμε απλά μέσα. Τα παιδιά έχουν τις ίδιες ανάγκες με τους μεγάλους, έχουν ικανότητες τις οποίες αναπτύσσουν με κοινωνική αλληλεπίδραση. Εντούτοις, είναι πάρα πολύ σημαντικό να έχουν οι γονείς προσδοκίες ανάλογες με τις δυνατότητες του παιδιού. Να κατανοούν τις δεξιότητες τους και με βάση αυτές να δημιουργούν στόχους, στόχους υλοποιήσιμους. Έτσι δεν θα υπάρχει απογοήτευση και άγχος στους ίδιους και πίεση στο παιδί.
Ερώτηση 7: Μίλησε μας για τον χαρισματικό κόσμο αυτών των παιδιών. Μέσα από ένα παράδειγμα καθημερινότητας, παρουσίασέ μας το δικό της μεγαλείο.
Το συναισθηματικό δέσιμο και δώσιμο είναι το πρώτο που βλέπω σε εκείνη. Όταν τα παιδιά καταλάβουν ότι τα αγαπάς και ενδιαφέρεσαι για εκείνα, αυτά βελτιώνονται σε όλα, προσπαθούν να σε ευχαριστήσουν, να ανταποδώσουν όσα προσφέρεις για εκείνα, χειροκροτούν την επίτευξη των πεπραγμένων τους. Αν δει ότι κουράζομαι, ότι πονάω, έρχεται και με αγκαλιάζει, με βοηθάει, μου χαιδεύει την πλάτη. Θα βοηθήσει με τα ρούχα, με το στρώσιμο του τραπεζιού και όλα τα συναφή.
Ερώτηση 8: Ασχολείται η μικρή σου με εξωσχολικές δραστηριότητες όπως για παράδειγμα μουσική, αθλητισμό, κ.α.;
Μπορεί να αφοσιωθεί και να λειτουργεί σε τέτοιες ομάδες δραστηριοποίησης;
Ξεκινήσαμε από την πρώτη στιγμή κολυμβητήριο σε ομάδα τριών ατόμων με πολλή ωραία συνεργασία. Συμμετέχει στην ομάδα χορού του σχολείου. Πλέον μπορεί να λειτουργήσει κανονικά, έχει αναπτύξει κοινωνικές δεξιότητες μέσω της συνεχούς αλληλεπιδράσης.
Ερώτηση 9: Μίλησε μας για το όνειρα σου για το μέλλον. Πώς φαντάζεσαι την κόρη σου σε λίγα χρόνια;
Θέλω να είναι γερή, υγιής , αυτόνομη, να μπορεί να σταθεί στα πόδια της , να είναι χαρούμενη και να προοδεύει. Όσον αφορά την επαγγελματική της αποκατάσταση, θεωρώ ότι το να μάθει μια τέχνη θα είναι μια πολύ λύση. Για παράδειγμα ζωγραφίζει και φτιάχνει κοσμήματα μόνη της, οπότε θα μπορέσει να καταξιωθεί με κάτι δημιουργικό.
Συνέντευξη: Σταυρούλα Τσίβου
Ονομάζομαι Σταυρούλα Τσίβου και είμαι σύζυγος και μητέρα ενός πανέμορφου κοριτσιού! Η μεγάλη μου αγάπη είναι η δημοσιογραφία! Λατρεύω να γνωρίζω καινούριους ανθρώπους και να ακούω καινούργιες ιδέες! Στον ελεύθερο χρόνο μου ασχολούμαι με τον εθελοντισμό! Μπορείτε να με βρείτε: Facebook: Σταυρούλα Τσίβου
