Ποιός από τους αγαπητούς millenials δεν θυμάται το ταπεράκι που έπαιρνε στο σχολείο και περιείχε από ένα απλό τόστ μέχρι κατσικάκι της Λαμπρής;
Καθένας από τους κατοίκους της Ελλάδας, έχει αρκετά megabytes στην μνήμη του εγκεφάλου του, με εικόνες, ΄μυρωδιές και ήχους της Μάνας να του λέει οτι το δικό της φαγητό είναι το καλύτερο που υπάρχει , ότι τα αγοραστά φαγητά είναι σκουπίδια κι άλλες τόσες εμπνευσμένες ατάκες που μόνο αυτή η μάνα γνωρίζει!
Στην αντίπερα όχθη, έρχεται το σήμερα που τόσο κουρασμένα μας κοιτάζει. Μία εποχή γεμάτη με όλα τα υπερ που πολλές φορές ειναι υπό.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, έχοντας στο νου το σήμερα και συγκρίνοντας το με το χθες, η καθημερινότητα μας χαρακτηρίζεται απο υπερ-παραγωγή, υπερ-απλούστευση, υπερ-ανάλυση, κρίσεις υπερ-φαγίας και φυσικά απο υπερ-καταναλωση.
Αναμφισβήτητα, όλα αυτά τα υπερ έχουν δώσει μια άλλη αξία στην καθημερινότητα της οικογένειας, οδηγώντας πολλές φορές στο να υπερ-κινούμαστε και να είμαστε σε μια διαδικασία που πολλές φορές είναι περισσότερο αγχωτική και λιγότερο δημιουργική.
.jpg)
Φανταστείτε μια ημέρα, για παράδειγμα την Τετάρτη σας. Αυτή η Τετάρτη είναι το μέσο μιας κλασικής εβδομάδας, διαθέτει 24 ώρες και συνήθως είναι η καμπή μιας προσπάθειας που κάνεις, μέχρι να έρθει η αγαπημένη «Παρασκευούλα ζάχαρη, Παρασκευούλα μέλι».
Εδώ θα έρθω και θα σε ρωτήσω; Οι ώρες της Τετάρτης είναι ίδιες με αυτές τις Τετάρτες που ήξερες και το 1995. Οι υποχρεώσεις σου όμως είναι πολλές περισσότερες, με αποτέλεσμα να τρέχεις για να προλάβεις για παράδειγμα, από το πρωί που θα ξυπνήσεις και θα πας στη δουλειά, μέχρι και το βράδυ που θα πάρεις το δεύτερο παιδί σου από το τάε κβο ντο.
Έχεις σκεφτεί ότι για όλα αυτά χρειάζεσαι ψυχική και σωματική ενέργεια; Φυσικά και το σκέφτηκες και φυσικά επιλέγεις τη διατροφή σου. Και βασει αυτού που τρως, επηρεάζεις και τον ψυχισμό σου. Οπότε τι επιλέγεις; Σπιτικό φαγητό ή ετοιματζίδικο;
Ίσως επιλέγεις το ένα ή το άλλο ή απλά καμιά φορά τα συνδυάζεις ολα, διότι μια ζωή της έχουμε, στις κατσαρόλες θα τη φάμε; Και σωστά σκέφτεσαι.
Το σπιτικό φαγητό δεν είναι μια απλή υπόθεση και δεν πρέπει να αποτελεί ρουτίνα. Το σπιτικό φαγητό είναι μια προσφορά αγάπης από αυτόν που μαγειρεύει, προς αυτόν που θα γευματίσει ακόμα κι αν ειναι άνθρωπος μοναχικός.
Το μαγειρεμένο φαγητό στο σπίτι, δε μπορεί να αντικατασταθεί ως προς το νόημα που αυτό εκφράζει. Είναι αποτέλεσμα εργασίας, σκέψης, στόχου και πάνω από όλα αγαπης προς τα μέλη που απευθυνεται. Είτε το πάρεις σε τάπερ, είτε φας στο τραπέζι με την οικογένεια σου, εκείνο το φαγητό θα σου φέρει στο νου τις στιγμές που αφιέρωσες από τη στιγμή που έγραφες τη λίστα σε εκέινο το μισο-τσαλακωμένο χαρτί προκειμένου να ψωνίσεις απο το μάρκετ όλα εκείνα τα πράγματα, εώς τη στιγμή που τελικά τα ψώνισες, πήγες στον πάγκο και προετοίμασες το φαγητό. Γνωρίζοντας όσο το δυνατό ότι τηρείς όλους τους κανόνες υγιεινής που απαιτεί μια τετοιου είδους τελετουργία.
Πολλοί άνθρωποι όμως, βυθισμένοι στην καθημερινότητα και στα προβλήματά τους, αρνούνται να μαγειρέψουν και βρίσκουν λύση στο ετοιμο φαγητό. Το έτοιμο φαγητό μπορεί να αποτελέσει και μια ψευδαίσθηση του ότι κάποιος ενδιαφέρεται για εμάς, χωρίς να είμαστε εμείς, προσπαθώντας να επουλώσουμε την πληγή από το συναισθηματικό κενό. Σίγουρα η έλλειψη χρόνου έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στη στροφή προς το fast food, αλλά μήπως τελικά αυτό είναι μια ακόμα πρόφαση που βρίσκουμε εμείς οι άνθρωποι;
Άμα συγκρίνουμε το σπιτικό φαγητό με το έτοιμο φαγητό ως προς την θρεπτική αξία, θα πεσουμε σίγουρα σε πλάνη. Δε μπορούμε να πουμε με βεβαιότητα τι είναι πιο υγιες, διότι το σπιτικό φαγητό μπορεί να είναι φασολάκια με πατάτες στην κατσαρόλα ή τηγανητά κολοκυθάκια. Αντίστοιχα, το αγορασμένο φαγητό μπορεί να είναι γύρος χοιρινός με λάδια και λίπη αλλά μπορεί να είναι και μια σαλάτα με κινόα. Οπότε, αυτό αποτελεί και ζήτημα που γίνεται και αφορά πιο πολύ στις διατροφικές μας συνήθειες.
Εν κατακλείδι, ευρισκόμενοι στο σήμερα, πιο σημαντικό θα ήτανε να εστιάσουμε στους λόγους που ενώ γνωρίζουμε τι μας οφελεί και τι δε μας βελτιώνει, εμείς επιλέγουμε τη μία ή την άλλη διατροφική οδό. Απο εκεί ίσως ο καθένας και ανάλογα με την πολιτισμική του κουλτούρα, θα μπορέσει να δώσει απάντηση αλλά και να αντιδράσει σε αυτά που συνεχώς αλλάζουν με μεγαλύτερο ρυθμό από όσο μπορεί να αντέξει η γένεση της κάθε επόμενης γενιάς.
Γράφει ο Παναγιώτης Κ. Παναγιωτίδης
Είμαι ο Παναγιώτης από τη Δράμα, προσαρμοσμένα απροσάρμοστος, ψηφιακό νομάς και λάτρης της φύσης και της κάθε είδους ευφυΐας. Λατρεύω την πεζοπορία σε κάθε είδους περιβάλλον αλλά μου αρέσει και το τρέξιμο, διότι μέσω αυτού κατορθώνω και βάζω σε σειρά τις σκέψεις μου και δημιουργώ ιστορίες. Διαβάστε και υπόσχομαι ότι δε θα χάσετε! Σύνδεσμοι επικοινωνίας : e-mail : panagiotidis_pan@yahoo.com facebook : https://www.facebook.com/panagiotis.panagiotidis.756 instagram : _panayiotis_2012
