Ήρθε και πάλι αυτή η στιγμή του χρόνου. Η στιγμή να κάνω μια παύση και ν’ αναλογιστώ όλα όσα θα ήθελα να έχω αλλάξει στη ζωή μου τη χρονιά που μας πέρασε. Κι αφού δεν το έκανα πέρυσι, ήρθε η ώρα να το κάνω φέτος. Φέτος θα είναι η χρονιά που:
Θα μου έχω περισσότερη εμπιστοσύνη. Κάθε φορά που αγχώνομαι μήπως έκανα κάποιο λάθος, θα σκέφτομαι ότι είμαι ένας έξυπνος, ισορροπημένος άνθρωπος άξιος της εμπιστοσύνης μου.
Θα θυμάμαι ότι επιτρέπεται να κάνω λάθη. Κάθε φορά που νιώθω τύψεις για κάποιο λάθος που έκανα, θα θυμάμαι ότι είμαι άνθρωπος κι ότι είναι φυσιολογικό να κάνω λάθη. Είναι μέσα στη ζωή. Μου το επιτρέπω. Ανάσα!
Κάθε φορά που νιώθω ότι έχω πολύ άγχος κι ένα βάρος μέσα μου, θα κάνω ένα διάλειμμα από αυτό που με βαραίνει και θα κάνω κάτι που μου αρέσει. Θα κλείνω ένα μασάζ, θα πηγαίνω μια βόλτα, θα διαβάζω ένα βιβλίο, θα βλέπω μια ευχάριστη σειρά, θα βρίσκω μία φίλη, ένα φίλο να μιλήσω. Αν δεν έχω αρκετό χρόνο, έστω και 10 λεπτά, θα τ’ αφιερώνω στον εαυτό μου και σ’ αυτά που απολαμβάνω.
Θα ξεκινήσω αυτό το χόμπυ ή τη δουλειά που πάντα ήθελα να κάνω κι όλο αναβάλλω. Φέτος είναι η χρονιά που θα δώσω προτεραιότητα στις ανάγκες μου. Αν δεν το πάρω απόφαση τώρα, πάντα θα σκέφτομαι ότι δεν έχω χρόνο για μένα. Όχι, όμως φέτος. Φέτος είναι η χρονιά που θα βρω.
Θα αρχίσω να σκέφτομαι θετικά για τον εαυτό μου. Θα κοιταχθώ στον καθρέφτη και θα δω μόνο τα θετικά σ’ εμένα. Είναι δύσκολο, γιατί στην αρχή θα σκεφθώ μόνο τα αρνητικά. Αλλά θα επιμείνω. Σίγουρα έχω πολλά που κατά καιρούς οι άλλοι έχουν επαινέσει σ΄ εμένα, κι είναι ώρα να το κάνω κι εγώ. Ας ξεκινήσω με το ωραίο μου χαμόγελο. Για να το δω!
Θα καταγράψω τα πράγματα που όταν τα κάνω μ’ ευχαριστούν και με γεμίζουν. Πολλές φορές, όταν είμαστε στεναχωρημένοι/ες μας προτείνουν π.χ. να πάμε ένα ταξίδι, ή να πάμε για καφέ. Όμως, μας ευχαριστούν όλους τα ίδια πράγματα; Όταν πηγαίνω ταξίδι, περνάω καλά; Αν ναι, να προσπαθήσω να κανονίσω ένα ταξίδι για μένα. Αν όχι, ας βρω αυτό που γεμίζει εμένα. Άλλον μπορεί να τον ευχαριστεί να μαγειρεύει, κι όχι να βγαίνει έξω. Άλλην μπορεί να την ευχαριστεί να πάει σε μια μπουάτ, κι όχι να μένει μέσα στο σπίτι τα βράδια. Πρώτα πρέπει να βρω τι είναι αυτό που με κάνει να νιώθω καλύτερα, είτε γαλήνια, είτε σε ψυχική ανάταση.
Θα θυμάμαι να μη δίνω σημασία στο «τι λέει ο κόσμος για μένα». Θα δίνω σημασία μόνο σ’ αυτά που ευχαριστούν εμένα χωρίς να σκέφτομαι την άποψη του κόσμου. Οι άλλοι μπορεί να μας κατακρίνουν για μια στιγμή, αλλά μετά θα γυρίσουν στη ζωή τους και θα σκεφτούν τον εαυτό τους, το σπίτι τους, τα δικά τους προβλήματα, όπως κάνουμε όλοι μας. Κανείς δεν ασχολείται τόσο πολύ μαζί μας, όσο εμείς νομίζουμε. Θα έρθει η στιγμή που θ’ αναλογιστούμε «γιατί τόσο καιρό δεν κάνω την ζωή που θέλω, αλλά σκέφτομαι την γνώμη των άλλων, αφού στην πραγματικότητα, δεν τους ένοιαζε ποτέ;» Όσο δρω σύμφωνα με αυτά που θέλουν οι άλλοι, δεν ζω τη δική μου ζωή, αλλά την ζωή των άλλων. Αυτό θέλω;
Αν θέλω να πάω οπουδήποτε, π.χ. ένα σινεμά, μια συναυλία, στη θάλασσα και δεν βρίσκω παρέα, θα πάω και μόνος-η μου. Δεν είναι κακό να κάνω πράγματα που απολαμβάνω και μόνη-ος μου. Και κανείς μα κανείς δεν θα ασχοληθεί μαζί μου, για να με κατακρίνει, όπως μπορεί να νομίζω. Κι ακόμη κι αν το κάνει, εμένα δεν μπορεί να μ’ αγγίξει, δεν θα μου καθορίσει τη ζωή μια τυχαία σκέψη ενός άλλου.
Θα βάλω όρια σε ό,τι με κουράζει και με ενοχλεί. Όταν κάποιος μου ζητήσει κάτι που είναι επιβαρυντικό για μένα, θα μάθω να λέω «όχι». Θα μάθω να είμαι απόλυτα ειλικρινής και να λέω αυτό που μου αρέσει κι αυτό που με επιβαρύνει. Δεν χρειάζεται να είμαι αγενής. Μπορώ να πω με απλά λόγια στον άλλο: «Αυτό με κουράζει. Μήπως έχεις κάποια άλλη εναλλακτική; Μπορείς να το ζητήσεις από κάποιον άλλο;» Αυτό είναι πολύ ανακουφιστικό και για τον άλλον. Γιατί όταν μας ζητήσει κάτι, κι εμείς το δεχτούμε ενώ στην πραγματικότητα υποφέρουμε, είναι πιθανόν εκ των υστέρων να του παραπονεθούμε. Κι έτσι καταλήγουμε να τον στεναχωρούμε, να φθείρουμε την σχέση μας, ενώ ο άλλος δεν μπορεί πια να αλλάξει κάτι. Ενώ όταν είμαστε ξεκάθαροι από την αρχή, αυτό είναι πολύ λυτρωτικό και για τους δύο.
Θα μάθω να ζητάω αυτό που θέλω. Όσο σκέφτομαι να ζητήσω κάτι, αλλά δεν το ζητάω, για να μην υποχρεώσω κάποιον, χάνω την ευκαιρία να έχω αυτό που θέλω. Καλό είναι να είμαι ειλικρινής, να ξέρει ο διπλανός μου πώς νιώθω, και να του εξηγήσω ότι είναι απόλυτα αποδεκτό να μου το αρνηθεί εφόσον δεν συμφωνεί. Ας απαλλάξω κι εμένα αλλά και τους άλλους από το βάρος του να πουν «όχι». Ας εξηγήσω ότι είναι απόλυτα οκ να λέμε « όχι», κι έτσι είναι απόλυτα «οκ» να ζητάμε κάτι αποδεχόμενοι-ες την αρνητική απάντηση.
Δεν θα γκρινιάζω εκ των υστέρων. Ό,τι θέλω θα το ξεκαθαρίζω πριν. Αν δεν ήμουν ξεκάθαρος-η στον άλλο, είναι δικό μου λάθος κι όχι του άλλου. Την επόμενη φορά θα το ζητάω και θα βάζω τα όριά μου.
Μαθαίνω ν’ ακούω το σώμα μου. Έχουμε μάθει από μικροί να μην ακούμε το σώμα μας. Νυστάζουμε αλλά δεν πάμε να κοιμηθούμε. Κρυώνουμε αλλά δεν βάζουμε μπουφάν. Διψάμε αλλά δεν πηγαίνουμε να πιούμε νερό. Θέλουμε να πάμε στην τουαλέτα αλλά το αναβάλουμε. Πονάμε κάπου άλλα αμελούμε να πάμε στο γιατρό. Κουραζόμαστε άλλα δεν κάνουμε διάλλειμα, συνεχίζουμε να καταπονούμαστε. Νομίζουμε ότι είναι σωστό να σκληραγωγούμαστε. Όχι, δεν είναι αυτό το σωστό. Το σωστό είναι ν’ αγαπάμε τον εαυτό μας, ν’ ακούμε το σώμα μας, για να μας αγαπάει κι αυτό.
Θα προσπαθήσω να μην αναλώνομαι με τις άσχημες συμπεριφορές των άλλων. Όποιος δεν θέλει το καλό μου, δεν αξίζει ν’ ασχολούμαι μαζί του. Θα ήταν καλύτερο να μην μ’ αγγίζει καν η τοξική του συμπεριφορά. Όμως, ακόμη κι αν με λυπεί η άσχημη και τυχόν άδικη συμπεριφορά τους, θα μου δείχνω κατανόηση όταν στεναχωριέμαι. Γιατί είμαι άνθρωπος κι είναι φυσιολογικό να νιώθω όλων των ειδών τα συναισθήματα, είτε χαρά, είτε λύπη, είτε ενθουσιασμό, είτε θυμό.
Θα σταματήσω να κατακρίνω τους άλλους. Δεν με βοηθάει ν’ ασχολούμαι με τις άσχημες συμπεριφορές τους. Καμιά φορά, όταν προσπαθώ να μπαίνω στη θέση τους και δείχνω κατανόηση σ’ αυτό που περνούν, αυτό με ηρεμεί, με κάνει να μην σκέφτομαι αρνητικά για τους άλλους.
Στο τέλος κάθε μέρας, θα σκέφτομαι τι απόλαυσα εκείνη τη μέρα, ποιες ήταν οι θετικές στιγμές της μέρας. Αν δεν είχα, θα προσπαθήσω την επόμενη μέρα, να δημιουργήσω καλές στιγμές για να μου διηγηθώ. Κι αν δεν τα καταφέρω, όμως, δεν πειράζει.
Θα ζητάω βοήθεια. Σε οτιδήποτε χρειάζομαι, για οτιδήποτε με κουράζει, δεν θα ντρέπομαι να ζητήσω βοήθεια. Δεν είμαι μόνη, έχω φίλους, συγγενείς, συντρόφους με τους οποίους μπορώ να μοιραστώ κάποια βάρη, ώστε να μην είναι ασήκωτα. Άλλωστε, δεν είμαι υπεράνθρωπος, χρειάζομαι βοήθεια. Κι αν χρειαστώ βοήθεια από κάποιον ειδικό, δεν θα διστάσω να τη ζητήσω. Θα με βοηθήσει πολύ!
Τέλος και πιο σημαντικό, θα με αγαπάω όπως ακριβώς θα ήθελα το παιδί μου (αν έχω παιδιά, ειδάλλως κάποιος πολύ αγαπημένος μου) να αγαπάει τον εαυτό του. Θα με φροντίζω όπως θα ήθελα να φροντίζει το παιδί μου τον εαυτό του. Θα επιλέγω να έχω δίπλα μου ανθρώπους που μ’ αγαπούν και με φροντίζουν με τα ίδια κριτήρια που θα ήθελα να έχει το παιδί μου για τους φίλους μου.
ΦΕΤΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΥ! ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ!
___________________________________________________________________________________Γράφει η Μαρία Παχιαδάκη
Η Μαρία Παχιαδάκη μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε στη Νομική Αθηνών. Είναι φοιτήτρια στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Δημιουργικής Γραφής του ΕΑΠ. Σήμερα μάχεται το κακό και πολεμάει το έγκλημα από τη θέση της, ως γραμματέας, στα δικαστήρια. Στον ελεύθερο της χρόνο, πολεμάει, επίσης, το κακό (από θέση ισχύος αυτή τη φορά), με τους σούπερ ήρωες-παιδιά της, το Γιώργο, που ρίχνει (ν)ιστούς στους κακούς, και τη Νίκη, που ρίχνει πάγο στους εχθρούς τους, για να τους αποτελειώσει. Της αρέσουν πολύ τα ταξίδια, η συγγραφή, το διάβασμα, ο χορός κι η γιόγκα, όταν η μάχη με το κακό δεν την εξοντώνει.
