Η μητρότητα κι η πατρότητα είναι συνυφασμένη με το άγχος και, δυστυχώς, δεν έρχεται στη ζωή μας συνοδευόμενη από εγχειρίδιο οδηγιών. Όταν γινόμαστε γονείς, ερχόμαστε αντιμέτωποι με νέες καταστάσεις για μας, οι οποίες συχνά μας τρομάζουν. Όμως, ευτυχώς, υπάρχουν τρόποι να το διαχειριστούμε.
Δυστυχώς, κανένας μας δεν μπορεί να γνωρίζει, μόλις κάνει παιδί, τι είναι φυσιολογικό και τι αναμενόμενο σε κάθε ηλικία. Και μπορεί να αγχωθούμε για κάθε μικρό ποναλάκι. Γιατί ως γονείς αυτό που επιθυμούμε, είναι τα παιδιά μας να μην νιώσουν πότε τους τον παραμικρό πόνο. Όταν, όμως, είμαστε ενημερωμένοι ότι π.χ. κάποια μικροποναλάκια είναι φυσιολογικά κι αναμενόμενα νιώθουμε ανακουφισμένοι.
Η σωστή ενημέρωση, λοιπόν, είναι δύναμη. Είναι η δύναμή μας. Πολλές φορές μας τρομάζει ένα περιστατικό γιατί δεν το γνωρίζουμε. Άλλοτε πάλι, αφήνουμε την φαντασία μας να κάνει διάφορα αρνητικά σενάρια που δεν έχουν καμία λογική βάση κι η αιτία του άγχους μας είναι ξεκάθαρα η άγνοιά μας.
Όταν, όμως, ενημερωνόμαστε από τον παιδίατρό μας, από τους ειδικούς που παρακολουθούν το παιδί, από έγκυρες πηγές κι από επίσημους φορείς κι όχι από hoaxes που κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα, τότε το άγχος μας μειώνεται. Τα ανυπόστατα σενάρια της φαντασίας μας εξαλείφονται.
Κυκλοφορούν, επίσης, πάρα πολλά αξιόλογα βιβλία γονεϊκότητας που μπορούν να μας προετοιμάσουν αλλά και να μας βοηθήσουν να αρχίσουμε να βλέπουμε τα πράγματα μέσα από τα μάτια του παιδιού. Οι παλαιότερες γενιές δεν είχαν πρόσβαση σ’ αυτή τη γνώση κι η γονεϊκότητα αφορούσε κυρίως στο κομμάτι της υγιούς σωματικής ανάπτυξης. Πλέον, γνωρίζουμε μέσα από τις νευροεπιστήμες και τις επιστήμες της ψυχολογίας και το πώς μπορεί να νιώθει ένα μωρό κι ένα παιδί.
Το να μπαίνουμε στη θέση του παιδιού μας μπορεί να μας βοηθήσει πολύ. Γιατί κάποιες φορές βλέπουμε το παιδί να κλαίει και να γκρινιάζει, ενώ εμείς μπορεί να έχουμε καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να είναι ικανοποιημένο. Αυτό, μπορεί να μας αγχώσει και να μας θυμώσει πάρα πολύ. Όταν, όμως, καταφέρουμε να δούμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια του, κι όταν καταλάβουμε ότι το παιδί μας εκείνη την ώρα υποφέρει και δεν κλαίει γιατί έχει κάτι προσωπικό μαζί μας, αυτό αμέσως μας κάνει να μην θυμώνουμε μαζί του, αλλά μαζί με το παιδί να βρίσκουμε ήρεμα πια τη λύση.
Πολύ βασικό για να μπορέσουμε να διαχειριστούμε ήπια το άγχος της γονεϊκότητας, είναι το να αφιερώνουμε χρόνο και σε πράγματα που απολαμβάνουμε. Ως γονείς τρέχουμε συνέχεια να καλύψουμε τις ανάγκες των παιδιών μας, και βάζουμε στην άκρη τις δικές μας ανάγκες. Αυτό, όμως, μας εξουθενώνει και μας εμποδίζει να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι αλλά και καλύτεροι, πιο ήρεμοι γονείς. Είναι σημαντικό, να βρίσκουμε έστω και λίγο χρόνο για μας και να μην ξεχνάμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας. Και μ’ αυτό τον τρόπο, δίνουμε το καλό παράδειγμα στα παιδιά μας ώστε να μάθουν κι εκείνα να φροντίζουν τον εαυτό τους και να μην τον παραμελούν ποτέ.
Επίσης, θεωρώ ότι πρέπει να βάζουμε τα όριά μας. Πρέπει να κάνουμε πράγματα μέχρι εκεί που μας επιτρέπουν οι δυνάμεις μας. Δεν χρειάζεται να προσπαθούμε να είμαστε υπερήρωες. Αν δεν προλαβαίνουμε να μαγειρέψουμε, ας παραγγείλουμε. Αν δεν προλαβαίνουμε να σιδερώσουμε, ας το αφήσουμε στην άκρη. Δεν μπορούμε να έχουμε όλα τα πράγματα στην εντέλεια όπως τα είχαμε πριν να γίνουμε γονείς. Θα αναγκαστούμε να βάλουμε όρια και θα κάνουμε μόνο όσα πράγματα μπορούμε και αντέχουμε να κάνουμε.
Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε να ζητάμε βοήθεια. Βοήθεια από τον σύντροφό μας, από τους συγγενείς μας, ακόμη κι από έναν φίλο μας που μπορεί να κρατήσει για λίγο το παιδί, ώστε να ξεκουραστούμε, ή μπορούμε να ζητήσουμε να μας φέρουν ένα φαγητό να μας ξεκουράσουν. Κι όταν νιώθουμε ότι το άγχος είναι υπερβολικό και μας κατακλύζει, καλό θα ήταν να μην φοβηθούμε να ζητήσουμε βοήθεια από ειδικό. Γιατί ευτυχισμένος γονιός, σημαίνει ευτυχισμένα, ήρεμα παιδιά. Αν δεν το κάνουμε για τον εαυτό μας, ας το κάνουμε γι’ αυτά.
Γράφει η Μαρία Παχιαδάκη
Και μην ξεχνάτε:
